غـــــــــــم دل با که بگويم که مرا يارى نيست

غـــــــــــم دل با که بگويم که مرا يارى نيست

جز تـــــــــو اى روحِ روان، هيچ مددکارى نيست

غم عشق تو به جان است و نگويم به کسى

که در اين بــــــــاديه غمزده، غمخوارى نيست

راز دل را نتوانــــــــــــــــــم به کسـى بگشايم

که در اين ديــــــــــــر مغان رازنگهدارى نيست

ساقى، از ساغـــــر لبـــــريز ز مـــى دم بـربند

که در اين ميکـــــده مىزده، هشيارى نيست

درد من، عشق تــــــو و بستر من؛ بستر مرگ

جز تواَم هيچ طبيببــــــى و پــــــرستارى نيست

لطف کن، لطف و گـــــــذر کن به سر بـــالينم

که به بيمــــــــــارى من جان تو، بيمارى نيست

قلـــــــــم ســـــرخ کشم بر ورق دفتر خويش

هان که در عشق من و حُسن تو، گفتارى نيست